بررسی اثر اسانس های آویشن ، خارمریم و آلوئه ورا بر رشد قارچ آسپرژیلوس فلاووس و تولید آفلاتوکسین b۱

زمینه و هدف: آسپرژیلوس فلاووس (aspergillus flavus) مهم ترین قارچ تولید کننده آفلاتوکسین b1 است. این توکسین می تواند از طریق زنجیره غذایی وارد بدن انسان شده و مسمومیت ایجاد کند. این مطالعه با هدف بررسی اثر اسانس آویشن (thymus vulgaris l.)، خارمریم (silybum marianum l.) و صبر زرد (aloe vera) بر رشد قارچ آسپرژیلوس فلاووس و تولید آفلاتوکسین b1 انجام شد. روش بررسی: در این مطالعه تجربی غلظت های صفر، 100، 200، 300 و 400 قسمت در میلیون (ppm) از اسانس گیاهان مورد مطالعه در چهار تکرار استفاده شدند. برای سنجش حداقل غلظت مهار کنندگی (mic) و حداقل غلظت کشندگی (mfc) کلنی قارچ، از محیط کشت غنی (yeast extract sucrose) استفاده شد. غلظت آفلاتوکسین b1 و اجزای عمده اسانس ها به ترتیب با استفاده از روش های کروماتوگرافی لایه نازک (tlc) و گاز کروماتوگرافی جرمی (gc-mass) اندازه گیری شدند. یافته ها: مهمترین اجزای تشکیل دهنده اسانس های آویشن، خارمریم و آلوئه ورا به ترتیب کارواکرول، سیلی دیانین و گلوکومانان ها بودند. کمترین بازده تولید آفلاتوکسین b1 متعلق به غلظتppm 200 از اسانس آویشن بود، (001/0=p). در مقابل، بیشترین بازده تولید توکسین در تیمار حاوی ppm 100 اسانس آلوئه ورا مشاهده شد، (013/0=p). بدین ترتیب، حداقل غلظت مهار کنندگی اسانس آویشن ppm200 و حداقل غلظت کشندگی آن ppm400 برآورد شد. نتیجه گیری: هر سه اسانس آویشن، خارمریم و آلوئه ورا دارای اثر ضد قارچی بر روی آسپرژیلوس فلاووس بودند. احتمالاً ترکیبات فنولیک موجود در اسانس آویشن بیشترین فعالیت ضد قارچی را بر علیه تولید آفلاتوکسین b1 در مقایسه با دو اسانس دیگر موجب شده است. با توجه به نتایج بدست آمده به نظر می رسد، افزودن اسانس آویشن به مواد خوراکی می تواند از رشد قارچ و تولید آفلاتوکسین ممانعت کند.